Toertocht Land van Herve 2020
Geplaatst: zo 06 sep 2020, 21:25
Tja, daar sta je dan met zijn 2 op meer dan anderhalve meter van elkaar een praatje te maken aan het beginpunt van de toertocht: drankencentrale Gos in Heers. Matthias Gos kon uiteindelijk niet mee, dus besloten Jo en ik om na een korte babbel aan de tocht te beginnen. Ja, deze toertocht hadden we al eens gereden, maar het was al geleden van 2011. Ik wist dat er mooie weggetjes tussen zaten, mooie landschappen en vooral genoeg kilometers om plezier te hebben. Omwille van corona hadden we al in het begin besloten om nergens te stoppen... uiteindelijk zijn we 2 keer gestopt.
De tocht leidde ons via het drielandenpunt door het land van Herve. Het was zondag en het was heel erg druk. Zo druk dat ik me afvroeg of Covid-19 voor de meeste mensen daar aanwezig nog wel enige betekenis had. De terrasjes zaten overvol, de fietspaden helemaal ingenomen door dagjestoeristen en de gebruikelijke amateurwielerploegen en daartussen een heleboel auto's. Met momenten ging het dan ook niet echt goed vooruit terwijl ik me van 2011 vooral net het omgekeerde herinner.
De keren dat de weg vrij was (toen de camper voor ons eindelijk verdwenen was, of de nederlander met de Volvo T5 cabrio gepasseerd was) hebben we met momenten er goed de zweep op kunnen leggen. Of hoe heerlijk het was om weer eens bochten te kunnen pikken.
Onze eerste stopplaats was het militair kerkhof van de Amerikanen in Henry Chapelle. We stonden er bij en keken er naar... in stilte. Want hoe je het ook draait of keert, het enorme aantal graven dat je daar ziet blijft je bij de keel grijpen.
Na korte overpeinzingen en nagenietend van het ver uitstrekkende landschap, waren we begonnen aan de laatste etappe van de toertocht. Richting circuit van Francorchamps. Jo kent het daar heel goed en we hebben dan ook een deel gedaan van het oude circuit. Maar het nieuwe eigenlijke circuit was, door Corona (wat anders), goed afgesloten. Tot aan de poort zijn we geraakt, maar geen enkele afstandsbediening die we bij hadden, heeft de poort open gekregen. In 2011 was het van daar rechtstreeks doorrijden naar Donny en Gerda voor de jaarlijkse heerlijke BBQ. Nu hebben we nog wat gekeuveld en zijn we elk zijn weg terug naar huis gereden.
Maar ik heb er van genoten en bedank dan ook mijn brother in arms voor de fijne en met momenten stevige begeleiding. Dank u Jo dat ik mocht aanpikken en dat ge me weeral eens fijne stukjes van ons land hebt laten zien.
Een toertocht met 2... het is eens iets anders...
De tocht leidde ons via het drielandenpunt door het land van Herve. Het was zondag en het was heel erg druk. Zo druk dat ik me afvroeg of Covid-19 voor de meeste mensen daar aanwezig nog wel enige betekenis had. De terrasjes zaten overvol, de fietspaden helemaal ingenomen door dagjestoeristen en de gebruikelijke amateurwielerploegen en daartussen een heleboel auto's. Met momenten ging het dan ook niet echt goed vooruit terwijl ik me van 2011 vooral net het omgekeerde herinner.
De keren dat de weg vrij was (toen de camper voor ons eindelijk verdwenen was, of de nederlander met de Volvo T5 cabrio gepasseerd was) hebben we met momenten er goed de zweep op kunnen leggen. Of hoe heerlijk het was om weer eens bochten te kunnen pikken.
Onze eerste stopplaats was het militair kerkhof van de Amerikanen in Henry Chapelle. We stonden er bij en keken er naar... in stilte. Want hoe je het ook draait of keert, het enorme aantal graven dat je daar ziet blijft je bij de keel grijpen.
Na korte overpeinzingen en nagenietend van het ver uitstrekkende landschap, waren we begonnen aan de laatste etappe van de toertocht. Richting circuit van Francorchamps. Jo kent het daar heel goed en we hebben dan ook een deel gedaan van het oude circuit. Maar het nieuwe eigenlijke circuit was, door Corona (wat anders), goed afgesloten. Tot aan de poort zijn we geraakt, maar geen enkele afstandsbediening die we bij hadden, heeft de poort open gekregen. In 2011 was het van daar rechtstreeks doorrijden naar Donny en Gerda voor de jaarlijkse heerlijke BBQ. Nu hebben we nog wat gekeuveld en zijn we elk zijn weg terug naar huis gereden.
Maar ik heb er van genoten en bedank dan ook mijn brother in arms voor de fijne en met momenten stevige begeleiding. Dank u Jo dat ik mocht aanpikken en dat ge me weeral eens fijne stukjes van ons land hebt laten zien.
Een toertocht met 2... het is eens iets anders...