1986 - Peugeot 309 GL Profil 1.3 - Granddad's 309
Geplaatst: vr 29 aug 2014, 13:00
Hallo beste Pug liefhebbers,
Misschien is het tijd dat ik mezelf eens voorstel, want het aantal 309 liefhebbers hier is hartverwarmend : Ik ben jammer genoeg geen Phase 1 309 GTI 5 doors, maar toch uniek. Ik ben een 309 GL Profil 1.3 die het levenslicht zag in het gezegende jaar 1986 (het jaar van: ramp met kerncentrale in Tsjernobyl, het Amerikaans ruimteveer Challenger ontploft 73 sec na lancering, België wint het Eurovisiesongfestival met Sandra Kim, Argentinië wint het WK voetbal in Mexico met Diego Maradonna, de Simpsons zijn voor het eerst op Amerikaanse tv te zien, enz…) maar het belangrijkste uit 1986 voor mijn eigenaar is dus mijn geboorte.
Mijn eerste maanden sleet ik al blinkend in een kleine Peugeot garage te Schepdaal België, naast mijn maatje 205 (er was maar plaats voor 2 wagens in de vitrine). Mijn eigenaar, die net om de hoek woonde, kocht mij op een dag in juni en ver hoefde ik dan ook niet te rijden (ongeveer 100 meter) vooraleer ik mijn nieuwe thuis mocht ontdekken. Ik werd in de watten gelegd met een inpandige garage, minstens een maandelijks wasbeurtje, jaarlijks onderhoud bij de dealer, enz… Mijn kilometerstand liep rustig op tot ongeveer 75.000 km in 13 jaar tijd. Ik bleef al die jaren gespaard van ongeval of panne en verkeerde dus in blakende gezondheid! Dat kon jammer genoeg niet gezegd worden van mijn eigenaar die stilletjes oud werd en achteruitging… Vandaar mijn naam.
Gelukkig voor mij had hij een kleinzoon die eveneens om de hoek woonde (tegenover de Peugeot garage) en die 18 werd! Hij zou mij voortaan besturen en voor mij zorgen. Mijn rustige dagen waren voorbij! Ik werd nu dagelijks ingezet om te gaan studeren in Brussel, deed ritjes naar zee, mocht mee uitgaan naar discotheken, enz… Happy times!
Mijn nieuwe eigenaar studeerde vier jaar later af en ging op zoek naar werk. Hij vond een leuke job in de automobielsector en kreeg een splinternieuwe firmawagen. Ik was niet langer nodig… Na een grondige poetsbeurt werd ik in mijn vertrouwde garage gezet. Ik werd aan een infuus gekoppeld, namelijk een druppellader en kreeg een autodeken over me heen om het niet koud te krijgen. Het licht ging uit… Dagen, weken, maanden, jaren gingen voorbij. Tot iemand de stekker eruit trok. Ik hield het nog een tijdje uit, maar viel geleidelijk aan in slaap…
Tot een week geleden, negen jaar en zes maanden later. Het licht gaat weer aan en mijn autodeken wordt eraf getrokken. Ik word door 2 mannen buiten geduwd. De motorkap gaat meteen open en iemand draait aan de krukas van mijn motor met een moersleutel om te zien of ik niet vastzit. Natuurlijk zit ik niet vast, ik slaap alleen maar. Mijn luchtfilter wordt gedemonteerd en er wordt een booster op mijn batterij gezet. Terwijl er wat quick start in mijn luchtpijp wordt gespoten, wordt de sleutel omgedraaid. Voor ik het goed en wel besef en een hoestbui later vlieg ik in gang! Gejuich! De stem van mijn eigenaar! Een kwartiertje later mag ik al een ritje gaan maken. Ik voel me niet in topvorm maar naar het einde van de rit draai ik al weer mooi rond. De rit ging naar een garage 20 km van huis. Daar sta ik nu te wachten op een grondig onderhoud om mijn tweede leven aan te vatten!
De wereld ziet er helemaal anders uit dan tien jaar geleden! Ze noemen mij oldtimer en ik weet niet goed wat dat betekent. Ik dacht dat ik nog steeds een auto ben. Mijn eigenaar is dezelfde maar hij is verandert. Hij ziet er ouder uit en heeft zelfs een gezin. Die moet ik nog leren kennen. Ik heb gehoord dat ik terug ritjes mag maken, maar enkel kleine, en dat er op mijn nieuwe nr plaat een O zal staan. Op mijn oude dag mag ik het iets rustiger aan gaan doen. Ik heb ondertussen al een nieuwe batterij. De rest zal snel volgen. Jullie horen zeker nog van me!
Groeten, Granddad’s309
Misschien is het tijd dat ik mezelf eens voorstel, want het aantal 309 liefhebbers hier is hartverwarmend : Ik ben jammer genoeg geen Phase 1 309 GTI 5 doors, maar toch uniek. Ik ben een 309 GL Profil 1.3 die het levenslicht zag in het gezegende jaar 1986 (het jaar van: ramp met kerncentrale in Tsjernobyl, het Amerikaans ruimteveer Challenger ontploft 73 sec na lancering, België wint het Eurovisiesongfestival met Sandra Kim, Argentinië wint het WK voetbal in Mexico met Diego Maradonna, de Simpsons zijn voor het eerst op Amerikaanse tv te zien, enz…) maar het belangrijkste uit 1986 voor mijn eigenaar is dus mijn geboorte.
Mijn eerste maanden sleet ik al blinkend in een kleine Peugeot garage te Schepdaal België, naast mijn maatje 205 (er was maar plaats voor 2 wagens in de vitrine). Mijn eigenaar, die net om de hoek woonde, kocht mij op een dag in juni en ver hoefde ik dan ook niet te rijden (ongeveer 100 meter) vooraleer ik mijn nieuwe thuis mocht ontdekken. Ik werd in de watten gelegd met een inpandige garage, minstens een maandelijks wasbeurtje, jaarlijks onderhoud bij de dealer, enz… Mijn kilometerstand liep rustig op tot ongeveer 75.000 km in 13 jaar tijd. Ik bleef al die jaren gespaard van ongeval of panne en verkeerde dus in blakende gezondheid! Dat kon jammer genoeg niet gezegd worden van mijn eigenaar die stilletjes oud werd en achteruitging… Vandaar mijn naam.
Gelukkig voor mij had hij een kleinzoon die eveneens om de hoek woonde (tegenover de Peugeot garage) en die 18 werd! Hij zou mij voortaan besturen en voor mij zorgen. Mijn rustige dagen waren voorbij! Ik werd nu dagelijks ingezet om te gaan studeren in Brussel, deed ritjes naar zee, mocht mee uitgaan naar discotheken, enz… Happy times!
Mijn nieuwe eigenaar studeerde vier jaar later af en ging op zoek naar werk. Hij vond een leuke job in de automobielsector en kreeg een splinternieuwe firmawagen. Ik was niet langer nodig… Na een grondige poetsbeurt werd ik in mijn vertrouwde garage gezet. Ik werd aan een infuus gekoppeld, namelijk een druppellader en kreeg een autodeken over me heen om het niet koud te krijgen. Het licht ging uit… Dagen, weken, maanden, jaren gingen voorbij. Tot iemand de stekker eruit trok. Ik hield het nog een tijdje uit, maar viel geleidelijk aan in slaap…
Tot een week geleden, negen jaar en zes maanden later. Het licht gaat weer aan en mijn autodeken wordt eraf getrokken. Ik word door 2 mannen buiten geduwd. De motorkap gaat meteen open en iemand draait aan de krukas van mijn motor met een moersleutel om te zien of ik niet vastzit. Natuurlijk zit ik niet vast, ik slaap alleen maar. Mijn luchtfilter wordt gedemonteerd en er wordt een booster op mijn batterij gezet. Terwijl er wat quick start in mijn luchtpijp wordt gespoten, wordt de sleutel omgedraaid. Voor ik het goed en wel besef en een hoestbui later vlieg ik in gang! Gejuich! De stem van mijn eigenaar! Een kwartiertje later mag ik al een ritje gaan maken. Ik voel me niet in topvorm maar naar het einde van de rit draai ik al weer mooi rond. De rit ging naar een garage 20 km van huis. Daar sta ik nu te wachten op een grondig onderhoud om mijn tweede leven aan te vatten!
De wereld ziet er helemaal anders uit dan tien jaar geleden! Ze noemen mij oldtimer en ik weet niet goed wat dat betekent. Ik dacht dat ik nog steeds een auto ben. Mijn eigenaar is dezelfde maar hij is verandert. Hij ziet er ouder uit en heeft zelfs een gezin. Die moet ik nog leren kennen. Ik heb gehoord dat ik terug ritjes mag maken, maar enkel kleine, en dat er op mijn nieuwe nr plaat een O zal staan. Op mijn oude dag mag ik het iets rustiger aan gaan doen. Ik heb ondertussen al een nieuwe batterij. De rest zal snel volgen. Jullie horen zeker nog van me!
Groeten, Granddad’s309